Wat dingen met je doen

 'Hoe de dingen ons bewegen' wordt de bundel stukken van 25 schrijvers over hoe punaises, vloerkleden en aspirines, iPhones en gebouwen met ons zijn vervlochten. Verschijnt eind dit jaar.

 Zondagmiddag om 14.00 uur is er in het Amsterdamse Castrum Perigrini een bijeenkomst over wat dingen met ons doen. Zou Proust ter sprake komen? Het ding dat een heel oeuvre in beweging zette was immers de 'Petite Madeleine', het cakeje waarmee hij Proust het ver­leden, zijn verloren tijd terugbracht.

 Ik logeerde in Commercy, nabij Nancy, waar ze nog steeds vandaan komen en kreeg elke ochtend bij het ontbijt zo'n cakeje. Nogal zoet. Een geri­bde vorm. Proust beschrijft de eerste keer dat ie er een van z'n moeder kreeg, in 'Combray': 

 'Ik drenkte een stukje van de madeleine in de thee en bracht daar even later met een lepel werktuiglijk wat van naar mijn mond. Maar precies op het moment dat de met cakekruimels vermengde slok mijn verhemelte raakte, ging er een huivering door me heen, en iets uitzonderlijks dat in mij plaatsvond trok mijn aandacht. Een heerlijk genot had me overspoeld, volledig op zichzelf staand, zonder duidelijke oorzaak. Het had de wisselvalligheden, de rampen en de kortheid van het leven op slag onverschillig, ongevaarlijk en illusoir voor me gemaakt, op de zelfde manier als de liefde te werk gaat, door me te vervullen van een kostbare essentie of liever gezegd was die essentie niet in mij, ze was mij. Ik voelde me niet langer middelmatig, bijkomstig, sterfelijk. (...) Er volgen nog vele madeleines.

 En dan ontdekt hij dat hij al zoekend, al schrijvend het verleden zal moeten herscheppen, opnieuw zal moeten uitvinden..

Tags: