Wandelende vrouwen

 In 'The dead' van James Joyce ontdekt een man dat zijn echtgenote in haar jeugd een vriendje had en vraagt of ze van hem  hield. Waarop ze antwoordt, vernietigend: 'We gingen samen wandelen.'

 Naast elkaar lopen, ontdekte ik zelf, is niet eenvoudig. Hoe stem je de tred op elkaar af. Hoeveel afstand hou je. Komt er een aanraking? Waar gaat toeval over in opzet? Hoe kan steunzoeken bij het passeren van een modderplas overgaan in hand-in-hand.

 Zonder chaperonne wandelen op een verkeerde tijd en plaats maakte een vrouw altijd al verdacht. Ze kon gearresteerd worden en onderzocht op geslachtsziekte. Zou een hoer in de VS nog een streetwalker heten?

 Begin jaren '60 nog werden we tijdens zo'n wandeling op afstand gevolgd door de moeder van het meisje in haar autootje. Er zijn oneindig veel liedjes gemaakt over hoe vrouwen over straat lopen. Het onschuldigste is 'Poetry in motion'.

 Mooi is het verhaal over Marilyn Monroe die met een vriendin over straat liep. En tot verbazing van de vriendin totaal niet herkend werd. Toen de vriendin dat tegen haar zei antwoordde ze: 'O, zal ik haar even doen?'  Waarop ze op z'n Marilyns ging lopen, met haar kont bewegend en al. En jawel, overal in die straat draaiende mannenkoppen.

 Waartegenover de verbergende voorschriften van streng gelovigen staan. Wat kan en mag nu waar en wanneer? Zoals Sylvia Plath zei: 'Als vrouw geboren worden is een vreselijke tragedie.'