Silly

De uitvinder van de Silly walks, ik denk John Cleese, was een genie. Omdat hij benoemde hoe het lichaam middels de motoriek de geest tot ons doet spreken. ‘Lichaamstaal’, vooruit. Maar zelden precies benoemd.

 Je zou uit het flodderige loopje van Boris Johnson – openwaaiend jasje in een halfhartige poging de buik te verhullen, warrige haardos om zijn eeuwige jongensachtigheid te onderstrepen – toch een stapel onhoudbare poses kunnen lezen. Een opvoeding op basis van een dieet van porridge en oude cricketballen, om W.F.Hermans slordig te citeren, maar Engelsen houden ervan.

 Deze week weten we of Engeland ineenstort op de eerste dag van Boris. Voor mij zijn ze dan over, de dagen van Theresa May, die het verstandigste plan maakte om Europa te verlaten, dat vier keer door de betweters werd weggestemd, de dagen van Laura en Emily, de priesteressen der orakelen, waar ik dagelijks naar keek, van Farage en Corbyn. Meer onverstand dan een land aankan.

 Donald Trump heeft er een knechtje bij. En alle goeie Engelse wielrenners wonen allang in België.

 De enige die normaal loopt, rekent en praat, Philip Hammond, May’s minister van financieën, heeft al aangekondigd dat hij weg is voor Boris hem ontslaat. Hij kon rekenen! En zat altijd zo mooi rechtop en uitgestreken, instemmend op z’n bankje in het Lagerhuis achter Theresa May. Weg. Ik gun Theresa een daverende lachtbui. Maar zo is ze niet. Het ging haar echt aan het hart,