Now Japan (2)

 Waar de keizer god is en oorlogsmisdaden in zijn naam begaan nog steeds in de geschiedenisboekjes ontbreken. Tokio werd steeds weer door aardbevingen verwoest. Die vergankelijkheid zie je in de kunst. Lichte materialen, lichte tinten, hout, papier. 't Is zo weer weg. En bij die kwetsbaarheid een grote bewustheid van het leven met bergen en bomen, water, licht, schaduw, echo's van het oneindige. Kei Takemura gebruikt geen vervuilende olieverf maar zijden draad.

 Tokio, een schone stad. Was het, tot Fukushima, 11 maart 2011 kwart voor drie 's middags. En dat in het land met een Hirosh­ima en Nagas­aki-trauma. Wie gelooft nog in autoriteiten, natuurlijk herstel en de 8 miljoen goden van de natuur?

 Mai Yamashita en Naoto Kobayashi werken in Berlijn, als velen. In een wereld die van rituelen aan elkaar hangt maken zij '1000 waves' de golven van de zee die genummerd aanrollen'. Eerder deden ze 'Candy', een bal snoep zo groot als een voet­bal, waaraan ze dagelijks likten, een half­jaar lang. Of jogden een onein­digheidsteken in gras tot daar een pad was uitgesleten. O rituelen!

 Morgen in de Avonden meer over Now Japan.