Iedere Kuifjelezer weet wat je moet doen als je in Afrika wordt aangevallen door een krokodil en je hebt je geweer al zonder resultaat leeggeschoten.
Je zet het leeggeschoten geweer rechtop in de opengesperde muil van de krokodil. Heeft Hergé dit bedacht of is het ouder?
Zeker oud zijn de krokodillentranen zoals beschreven door Robert Flierman in het 'Tijdschrift over de Middeleeuwen' Madoc (afl.4, 2016).
De nijlbewoner stond al in de Middelleeuwen bekend als menseneter, met de bijzonderheid dat hij als hij een mens verslond daarbij in tranen uitbarstte. Waarom? Door een huilend kind na te bootsen probeerde de krokodil zijn prooi in de val te lokken; de tranen dienden bovendien als smeermiddel om een mens van top tot teen te kunnen verzwelgen. Maar ook: met zijn tranen beweende de krokodil zijn slachtoffer.
Toch, het huilen werd al vroeg een symbool van schijnheiligheid. Erasmus nam rond 1500 de uitdrukking over in zijn 'Adagia': doen alsof je begaan bent met het lot van degeen die je in het ongeluk hebt gestort. En zo gebruiken wij het merkwaardigerwijs nog.