Knal

 De hevigste knal, de hoogste vlam. Daar gaat het om met oudjaar in Den Haag, vuurwerkstad. De Japanse kanonslag bestaat nog, maar zevenklappers en gillende keukenmeiden nauwelijks meer.

 De mooiste knal waar ik bij was voltrok zich aan het eind van de Laan van Meerdervoort, bij het eindpunt van lijn 2. Daar stond zo'n zg. 'alarmcel' met de tekst BRAND, ALARM, POLITIE, waar zich soms een eenzame fietsagent meldde bij het hoofdkantoor. Een burger heb ik er nooit zien binnengaan.

 Behalve wij. We maakte bommen uit zwavel, kaliumchloraat en koolstof, gekocht bij de kleine drogist. 'Voor scheikunde op school.'

Ik had begrepen dat een ontploffing in een afgesloten ruimte tien keer zo hard knalt. En zo vulden we fotoblikjes met chemicaliën, wikkelden er ijzerdaad omheen en legde de bom in de alarmcel, met een brandende krant er onder.

 De volgende ochtend waren alle ramen van de alarmcel wit uitgeslagen of gebroken.

 De knal van mijn leven.