Gevelkleuren

 Ik zag ze in Italië, het land van de gekleurde gevels. In Barga, Orvieto, Tuscania, overal waar g­erestaureerd was, de kleurproeven aan de gevels. Meestal negen vakken, elk in een verschillende kleur.

 Als de kleurwaaiers in de verfwinkel. Ik vroeg een opzichter hoe het verder ging. Ze lieten het een jaar zo zitten om bij alle lichtsoorten te kunnen zien hoe de kleuren daar werkten. Dan werd de knoop doorgehakt en het huis bv. zacht oranjerood. Heb ik er een foto van? Nee, het was zo gewoon. De hele binnenstad van Turijn moest weer de zelfde gele tint krijgen als bij de bouw in de 18de eeuw.

 En nu krijg ik het boek 'Het geheime leven van kleuren' in handen, van de Engelse Kassia St.Clair, met antwoorden op veel kleurvragen. De betovering van kleur deed gelovigen van verre naar de kathedralen trekken, daarom ook gingen bisschoppen kleurig gekleed, net als de heiligen op schilderijen.

 En dan; waren de oude Grieken kleurenblind? Bij Homerus vind je nauwelijks kleur, hooguit aardkleuren. de zee was 'wijnkleurig', nooit blauw. St. Clair oppert dat de Grieken uitstekend kleur konden zien, alleen dat de blauwe hemel misschien zo gewoon was dat er geen woord voor nodig was. Zoals op Bonaire geen weerbericht nodig is.

 De kleur groen, in de vlaggen van alle Islamitische landen, is in het Westen tegenwoordig milieu, en vroeger eerder ondeugend en geassocieerde met lentefeesten en seks. Bovendien is het een mengkleur, wat lang als onzedelijk gold.

 Calvinisten sloopten na de reformatie alle lichtzinnige kleur uit de kerken en de streng gelovige Henry Ford weigerde zijn auto's een andere kleur te geven dan zwart.