Armando

Eens was ik bij Armando thuis. Hij woonde toen nabij Otterlo in een zeer Veluws huisje, maar wel met een pantervel op de vloer en legde uit, terwijl er weer een landbouwmachine voorbijreed,  dat er nergens meer lawaai was dan op het platteland. Daarom werden de opnamen van Herenleed, daar in de buurt, steeds gestaakt wegens geluidshinder. Armando leeft niet meer en ik lees zijn juist herdrukte laatste dichtbundel. Onheil, denk ik daarbij, veel. Dit is 'Ledematen':

 Het heeft een vierkante kaak,

lippen van een achterdeur,

lurven op een kier.

Stel dat het in beweging is,

misschien een boom, misschien

een afscheid van het bos.

Het hoofd uit vrije wil,

de armen liggen gelijkvloers.

Per slot van rekening de benen.

De benen?

Benen hebben gevouwen voeten.

Raap de ledematen op,

ga onmiddellijk weg.